امانت

چهارم یا پنجم ابتدایی
معلم تعلمیات دینی، آقای حاتمی بین ردیف نمیکتا قدم میزد و دسته کلیدش توی دستاش آروم نداشت.
بالاخره گوشه یکی از نمیکت ها نشست و شروع کرد به صحبت کردن...
" بچه ها این دسته کلیدی که تو دستمه رو می بینید؟
اگر من اینو بدم دست یکی از شما برام نگه داره که بعد بیام بگیرم این میشه امانت
بعد که بخوامش باید سالم به من پس بده ، درسته؟ "
بچه ها: اوهوم
آقای حاتمی : "خوب ! جان، مال، سلامتی و تمام نعمتهایی که خدا به ما داده درست مثل همین دسته کلید امانته. حق نداریم هر طوری که خواستیم باهاش رفتار کنیم، باید خیلی خوب مراقبش باشیم چون باید صحیح و سالم یه روزی به خدا پسش بدیم. "

تیشرت سبز !

چند سال پیش تو یه اردوی 7 روزه دانش آموزی تمام مدت فقط دو تیشرت سبز رنگ می پوشیدم. روز آخر اردو یکی از مسئولا منو به گوشه ای کشید و گفت : شما سیّدی ؟
گفتم : نه !
دوباره پرسید : سیّد نیستی؟
باز جواب دادم : نه سیّد نیستم!
فهمیدم چون این مدت از این پوشش استفاده کردم ، این بنده خدا منو سیّد تصور کرده .

این ماجرا گذشت و چند سال بعد، - من که به سفید و سبز علاقه زیادی دارم- باز سبز پوشیده بودم که چند نفر از دوستام اومدن پیشم. توو ماشین دوستم مشغول صحبت شدیم . صحبت هامون تموم شد و می خواستیم از هم خداحافظی کنیم. برای همین و به صورت اتفاقی، برای خارج شدن ازماشین، کاملا همزمان 4 در ماشین رو باز کردیم.
همسایه ما هم که در حال عبور از کنار ماشین و به سوی منزل خود بود. با دیدن این صحنه و البته به نظر من با دیدن پیراهن یه دست سبزم، کمی ترسید و یکه خورد. این حالتشُ  می شد از صدای جواب سلامش هم حس کرد. شاید فکر می کرد جامه سبزها سراغش اومدن.

اضافه کلام :
جدا از اینکه هر کس حق دارد رنگش را خود انتخاب کند و در انتخاب خود آزاد باشد
امیدوارم این سطحی نگری های جامعه ما جای خود را به حقیقت جویی دهد.