منبع : کتاب مناجات نامه شهدای استان کرمانشاه، به کوشش عین الله
عبدی و عبدالله جواری
رزمنده ای تعریف میکرد :
روزی چند تا از بچهها تو یه سنگر مشغول هندونه خوردن بودن
منو هم صدا کردن: بفرما داداش
گفتم: میل ندارم ممنون، از اونجا فاصله گرفتم
10 ثانیه بعد یک گلوله خمپاره سنگرُ زد و فقط یکی که ته سنگر بود زنده موند، بقیه همگی شهید شدن
+ چقدر مدیون مردان همیشه مرد هستیم و خبر نداریم
+ آسوده نشسته، یک کلیک و چند تا لایک !
به غدیر نزدیک میشیم...
من شیعه علی ام، یا حداقل دوست دارم باشم
امّا جدا از اینکه چه دین و مذهبی داریم
آیا تا به حال به این نکته دقت کردیم که چرا علی علیهالسلام در کعبه متولد و در محراب شهید شد...
خاطره جالبی که شاید از یه زاویه جدید به موضوع نگاه کنیم:
"یکی از خانوادههای همسایه ما پیرو دینی هستن که در اون برای امام علی علیهالسلام شانی فرا بشری قایل بوده و علی علیهالسلام رو شایسته پرستش میدونن
روزی در مورد همین موضوع، پسر همسایه با محسن برادر کوچیکم، وارد بحث میشه
اینکه اون چه استدلالی داشته من خبر ندارم ولی محسن با طرح یک سوال پسر همسایه او رو وادار به سکوت و ترک بحث کرده بود...
اون سوال این بود:
شما که میگین امام علی، خدا است
پس موقعی که حضرت ضربه شمشیر خورد، چرا و رو به چه کسی سجده کرده بود؟ "
راجع به این موضوع خیلی فکر کردم
نمیگم لزوماً این تنها علتِ ولی شاید یکی از علتهایی که امام شهید محراب شد همین بود که
برهان و علتی آشکار برای هدایت مردم و جلوگیری از انحراف عقیده شون باشه
چرا که امام علی علیهالسلام با سابقه درخشانی که در ولادت، دین، علم، جنگاوری و سایر فضلیت ها داشتند، شخصیتی منحصر به فرد و بی نظیر برای تمام تاریخ هستند.
و شاید این موجبات انحرافات فکری گسترده تری در بین دوستداران امام میشد، اگر امام در محراب ضربه نمیخورد.
+ درسی که از محسن توی این قضیه گرفتم این بود که
با هر کس در حد میزان درکش باید وارد بحث شد
شاید اگه من جای محسن بودم، به بحث راجع به ویژگی های خدا میپرداختم ولی شاید هرگز این تاثیر رو نمیذاشت.
واللّه اعلم، عزیزٌ حکیم